Muhammed’e Övgü
nazar edin fışkırana kayalıklardan,
meserret nuruna!
yıldızlı bir bakış gibi,
bulutların üstünde beslediler o genci
iyi ruhlar,
fundalıkta, arasında kayalıkların.
körpe delikanlı
raks ediyor. bulutlardan
iner mermer kayalıklara,
tekrar sevinç içinde
nida eder semaya.
tepelerden geçerek
pabuç eskitir renkli çakıllar ardında
adımlarıyla körpe lider.
kardeş pınarlarını kendisiyle birlikte
koparıp sürükler hep ileriye.
aşağıda, vadide
ayaklarının altında çiçekler
ve çayır…
can bulur nefesiyle tüm doğa.
hiçbir karanlık vadi onu,
hiçbir çiçek
dizinin önünde bükülen,
onun seven gözlerle yüzüne gülen,
alıkoyamıyor yolundan.
koşuyor ovalara yılankavi akarak.
dereler basar bağrına onu
ünsiyetle.
gümüşle süslenmiş olarak girer ovalara o.
ve parıldar onunla ova
ve ovadan akan ırmaklar
ve ovalar dağlardan
sevinçle haykırırlar ona: “kardeş!
kardeş, kardeşlerini de al!
kollarını açmış bizi bekleyen
kadim dostuna,
sonsuzluk ummanına.
ah boşuna açmış kollarını, ah
kucaklamak için özleyenlerini!
çünkü kemiriyor bizi sahrada
maymun iştahlı kum, gökte güneş!
emiyor kanımızı bir tepe,
bırakmıyor kardeş, erişmemizi göle!
al kardeşlerini ovalardan!
al kardeşlerini dağlardan!
al, götür bizi dostuna!”
hepiniz gelin hepiniz!
ve şimdi coşuyor o
ihtişamla; bütün bir şehir
taşıyor prensi yukarılara.
ve gürleyen zaferde
isimler veriyor diyarlara. şehirler
doğar ayaklarının altında.
durmadan devam eder o çağıldamaya.
kulelerin parlayan zirvelerini,
bırakıyor ardında mermer sarayları,
yüce fıtratının gereği.
sedir ağacından evler taşır atlas
dev omuzlarında. uğuldayarak
esiyor yel, başı üstünde.
binlerce bayrak sallanıyor göklerde
eşhedü diyerek ihtişamına.
işte böyle taşır o kardeşlerini,
hazinesini, evlatlarını,
gönlü sevinçle gürleyerek,
o bekleyen yaratıcıya.
Johann Wolfgang von Goethe
Çev. Burak Ş. Çelik
